Τι θα ήταν ο κόσμος αν δεν κοιτάζαμε τόσο το εγώ μας; Με την αρνητική έννοια πάντα του εγωισμού. Δεν αρνούμαι πως λίγο ενδιαφέρον για τον εαυτό μας είναι κακό πράγμα, αλλά σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε νοητό όριο. Αν το εμείς κυριαρχούσε; Αν υπήρχε αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων; Αν δεν νοιαζόταν ο καθένας για τον εαυτό του;
Ο κόσμος σήμερα έχει γίνει τόσο ψυχρός που το μίσος είναι αυθόρμητο συναίσθημα. Και ανθίζει σε αυτήν την εποχή. Μια εποχή όπου όλοι θέλουν να γίνουν οι κορυφή και ξεχνάνε τον εαυτό τους.Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για τους άλλους. Όταν βλέπεις μερικούς νέους να σπρώχνουν τους ηλικιωμένους για μια θέση, ή να παίρνουν τις θέσεις των ανάπηρων πώς μιλάμε για ανθρωπιά; Ξεχνάνε ότι είναι και αυτοί άνθρωποι. Ότι είναι όλοι ίσοι. Ξεχνούν τη φύση τους και συμπεριφέρονται σαν άμυαλα πλάσματα έχοντας ως μόνο στόχο την προσωπική τους ευτυχία.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους γύρω μας και πράττουμε σα να μην ξέρουμε τίποτα. Και δεν είναι αναγκαστικό να είναι κανείς υπερβολικός να δίνει ότι έχει και δεν έχει σε φιλανθρωπίες και τα σχετικά. Αλλά μόνο το ενδιαφέρον για τον άλλο προοδεύει τον άλλο. Μας μάθαιναν ότι είναι καλός τρόπος να βοηθάς έναν ηλικιωμένο που έχει ανάγκη. Ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να μπει σε ένα λεωφορείο για παράδειγμα. Η μια μητέρα με το παιδί της να βγει από αυτό. Δεν είναι πράξεις μεγάλου ηρωισμού και λαμπρότητας. Αλλά είναι πράξης αγάπης. Και είτε το θέλουμε είτε όχι μόνο έτσι θα προοδεύσει ο κόσμος. Με αγάπη προς το συνάνθρωπο. Γίνομαι κουραστικός μιας και το επαναλαμβάνω συνέχεια. Αλλά επανάληψη εστί μητήρ πάσης μαθήσεως.. Όπως είχε πει και ο Hendrix "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη..." Ιmagine
Πόσο μικρή νιώθω...
ΑπάντησηΔιαγραφήStart changing yourself
ΑπάντησηΔιαγραφή