Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα What would be a world without.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα What would be a world without.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Μαΐου 22

What would be a world without... Smiles

Πολύ δύσκολος ακόμα και στη σκέψη. Το χαμόγελο είναι ανέκαθεν το σύμβολο της χαράς και της ευτυχίας. Εμφανίζεται παντού στη ζωή μας. Η ιδανική μέρα ξεκινάει με αυτό όπως και τελειώνει. Είναι η απόδειξη πως ένας άνθρωπος απολαμβάνει πραγματικά τα γεγονότα ή τις καταστάσεις. Είναι το χαρακτηριστικό του καθενός. Πολλά άτομα διακρίνονται από τα άλλα για το χαμόγελο τους, για το πόσο συχνά χαμογελούν ή όχι, ή για το πόσο έντονο είναι το χαμόγελό τους.

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δεν μπορούν να ζουν χωρίς το χαμόγελο τους. Αυτά τα άτομα χαίρεσαι να τα έχεις κοντά σου διότι σου μεταφέρουν όσο το δυνατόν πιο πολύ την ευτυχία τους. Αυτά τα άτομα βέβαια όταν αφήνουν το χαμόγελο να φύγει από πάνω τους, τότε οφείλει ο κάθε σωστός φίλος να κάνει κάτι για να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Διότι κάθε χαμόγελο έχει περάσει πολλά, κι όταν φεύγει σημαίνει ότι το ποτήρι ξεχείλισε, πως ο πόνος υπερτέρησε του χαμόγελου.

Πολλοί λένε πως πίσω από κάθε χαμογελαστό άνθρωπο άνθρωπο κρύβεται μια πικρή ιστορία. Και αυτό είναι αλήθεια. Όμως αυτό είναι που τους κάνει τόσο χαμογελαστούς. Δεν μπορεί να υπάρξει δυστυχία χωρίς ευτυχία, ούτε και χαρά δίχως πόνο. Ένας άνθρωπος που δεν παύει να χαμογελάει είναι ένας άνθρωπος που συνειδητοποιεί την αξία που έχει αυτή η μικροσκοπική πράξη ευτυχίας.

Το χαμόγελο είναι από τα πιο ωραία θεάματα που υπάρχουν σήμερα. Είναι το σύμβολο της ελπίδας και της χαράς. Αξίες που μακάρι να μην πάψουν ποτέ να υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο. Σε αυτόν τον γκρίζο κόσμο το χαμόγελο είναι σαν ουράνιο τόξο..

Τρίτη, Μαΐου 17

What would be a world without..Egoism

Τι θα ήταν ο κόσμος αν δεν κοιτάζαμε τόσο το εγώ μας; Με την αρνητική έννοια πάντα του εγωισμού. Δεν αρνούμαι πως λίγο ενδιαφέρον για τον εαυτό μας είναι κακό πράγμα, αλλά σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε νοητό όριο. Αν το εμείς κυριαρχούσε; Αν υπήρχε αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων; Αν δεν νοιαζόταν ο καθένας για τον εαυτό του;

Ο κόσμος σήμερα έχει γίνει τόσο ψυχρός που το μίσος είναι αυθόρμητο συναίσθημα. Και ανθίζει σε αυτήν την εποχή. Μια εποχή όπου όλοι θέλουν να γίνουν οι κορυφή και ξεχνάνε τον εαυτό τους.Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για τους άλλους. Όταν βλέπεις μερικούς νέους να σπρώχνουν τους ηλικιωμένους για μια θέση, ή να παίρνουν τις θέσεις των ανάπηρων πώς μιλάμε για ανθρωπιά; Ξεχνάνε ότι είναι και αυτοί άνθρωποι. Ότι είναι όλοι ίσοι. Ξεχνούν τη φύση τους και συμπεριφέρονται σαν άμυαλα πλάσματα έχοντας ως μόνο στόχο την προσωπική τους ευτυχία.

Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους γύρω μας και πράττουμε σα να μην ξέρουμε τίποτα. Και δεν είναι αναγκαστικό να είναι κανείς υπερβολικός να δίνει ότι έχει και δεν έχει σε φιλανθρωπίες και τα σχετικά. Αλλά μόνο το ενδιαφέρον για τον άλλο προοδεύει τον άλλο. Μας μάθαιναν ότι είναι καλός τρόπος να βοηθάς έναν ηλικιωμένο που έχει ανάγκη. Ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να μπει σε ένα λεωφορείο για παράδειγμα. Η μια μητέρα με το παιδί της να βγει από αυτό. Δεν είναι πράξεις μεγάλου ηρωισμού και λαμπρότητας. Αλλά είναι πράξης αγάπης. Και είτε το θέλουμε είτε όχι μόνο έτσι θα προοδεύσει ο κόσμος. Με αγάπη προς το συνάνθρωπο. Γίνομαι κουραστικός μιας και το επαναλαμβάνω συνέχεια. Αλλά επανάληψη εστί μητήρ πάσης μαθήσεως.. Όπως είχε πει και ο Hendrix "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη..." Ιmagine

Κυριακή, Μαΐου 15

What would be a world without....

Αυτός ο τίτλος θα αποτελέσει μια νέα σειρά άρθρων που θα γράψω αυτές τις μέρες έχοντας ως σκοπό να αναφέρω τις αξίες του σήμερα μαζί με μια δόση ιδανικού.

Το πρώτο μου άρθρο λοιπόν μετά από αυτήν τη μικρή και όπως πάντα σχετικά άσκοπη φλυαρία θα είναι πάνω στη φιλία.

Τι θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς φιλία; Πολύ πιο άδειος, κρύος, σκοτεινός και μελαγχολικός από ότι είναι τώρα. Ακούμε κάθε μέρα φράσεις που εξυμνούν τη φιλία. Οι φίλοι είναι οι οικογένεια που διαλέγουμε. Οι φίλοι είναι σαν τετράφυλλα τριφύλλια κ.ά.

Ασχέτως αν αυτά ισχύουν ή όχι εκ πείρας έχω συνειδητοποιήσει ένα πράγμα. Οι καλοί φίλοι είναι λίγοι. Φίλοι υπάρχουν πολλοί. Πραγματικοί όμως πολύ λίγοι. Και αυτό γιατί λίγοι είναι αυτοί που θα σε στηρίξουν στις δύσκολες στιγμές. Που θα σου φέρονται σωστά και θα νοιάζονται για σένα. Και αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά να τα λέτε όλα τα μυστικά σας στον άλλο είναι να ξέρετε τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Μπορείτε απλά να μιλάτε για τυχαία πράγματα και παρόλ'αυτά να θεωρείτε κάποιον πολύ καλό φίλο.

Η φιλία δεν είναι μια σχέση ανταπόδοσης πάντα. Είναι μια σχέση αγάπης. Χωρίς να περιμένεις πάντα το ανάλογο αποτέλεσμα συνεχίζεις και είσαι δίπλα στον άλλο σαν να είναι η οικογένεια σου. Γιατί τελικά ίσως οι φίλοι να είναι η οικογένεια που επιλέγουμε...

Τα στερεότυπα αυτά περί μυστικών θεωρώ πως είναι άστοχα. Γιατί ναι μεν πρέπει να ξέρεις τον άλλο, ωστόσο δεν παίζει τόσο ρόλο πόσο καιρό τον ξέρεις αλλά το τι χημεία υπάρχει μεταξύ σας..Πολυσυζητημένο θέμα για το οποίο θα μπορούσαν να ειπωθούν άλλα τόσα.. Αλλά το καθένα στον καιρό του.

Αυτό το άρθρο είναι για όλους τους φίλους μου παλιούς και καινούριους.. Και για όσους έχουν φίλους και τους θεωρούν σημαντικούς γι'αυτούς.