For what it's worth....

Για άλλη μια φορά οι φίλοι μου μού έδωσαν μια σκέψη μια λέξη η οποία με οδήγησε σ' αυτό το άρθρο και γ' αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ αυτό το άτομο, αλλά και μερικά άλλα που μου έδωσαν ιδέες. Η ακριβής φράση που μου έδωσε την ιδέα είναι "λίγοι αξίζουν"

Έχω ξαναγράψει ένα άρθρο στο παρελθόν γι' αυτό, αλλά αυτό το θέμα είναι ατελείωτο και θα μπορούσα να ξοδέψω χρόνια να μιλάω γ' αυτό.

Τι είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ φίλου και πραγματικού φίλου; Μεταξύ αυτού που αξίζει και αυτού που είναι απλά γνωστός.

Πρώτη σκέψη είναι πως περνάμε μαζί του. Οι στιγμές που μοιραζόμαστε. Μπορεί να μην είναι όλες καλές. Αλλά οι φίλοι δεν πρέπει να είναι εδώ μόνο στα καλά αλλά και στα άσχημα και κυρίως στα άσχημα, έτοιμοι να μας ανοίξουν μια αγκαλιά όταν τη χρειαστούμε, να μας σκουπίσουν τα δάκρυα όταν κλαίμε. Αν νοιάζεσαι πραγματικά για κάποιον φίλο σου δεν μπορείς να τον βλέπεις άσχημα. Θέλεις στο πρόσωπο του να υπάρχει μια αιώνια χαρά μια παντοτινή ευτυχία.

Βέβαια το πόσο στενός είναι κάποιος φίλος μας έχει να κάνει και με το πόσο έντονες είναι οι στιγμές που περνάμε μαζί του. Είτε αυτό είναι μια εκδρομή μαζί του, είτε μια βουτιά στην παραλία μαζί είτε να κάθεσαι να μιλάς μαζί του μέχρι τις 3 το πρωί, είτε να φιλοξενείτε ο ένας τον άλλο και να διαλύετε τα μαξιλάρια του σπιτιού.

Δεύτερη σκέψη είναι το τι σημαίνει για μας το άτομο αυτό. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το άτομο για μας. Υπάρχουν άτομα με τα οποία απλά δεν μπορείς να σταματάς να μιλάς μόνο και μόνο γιατί τα αγαπάς τόσο πολύ που δε φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς αυτούς. Παρόμοιο πράγμα ισχύει και για τους φίλους. Σε όλους έχει τύχει πιστεύω να περνάτε μέρες ολόκληρες με το ίδιο άτομο.

Οι πραγματικοί φίλοι είναι σαν 4φυλλα τριφύλλια. Δύσκολα τα βρίσκεις, αλλά είσαι τυχερός όταν τα έχεις. Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε. Η ζωή χωρίς φίλους είναι τούρτα χωρίς κερασάκι. Τόσες φράσεις για τους φίλους.. Τυχαίο;