The Ocean

Πώς πέρασε ο καιρός. Μερικές φορές ίσως και να μη θέλουμε να περάσει. Μένουμε πίσω στις "παλιές καλές στιγμές". Στις στιγμές που αγαπήσαμε. Που δε μετανιώσαμε ποτέ. Στις ματιές που λειτούργησαν ως πρελούδια για μια γνωριμία. Στα χαμόγελα και στις όμορφες εικόνες που αποτυπώνονται βαθιά μέσα στην μνήμη αλλά και στην καρδία του καθενός.

Μερικές φορές ίσως να είμαστε πολύ δειλοί για να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Δεν έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα και να πούμε μέσα μας "ΞΥΠΝΑ". Μένουμε σε νάρκη ευτυχίας. Γιατί δε θέλουμε να τη χάσουμε. Ανέκαθεν ο άνθρωπος προσπαθεί να αγγίξει την απόλυτη ευτυχία. Λογικό είναι να τρελαίνεται όταν χάνει ακόμα και την ελάχιστη. Όμως για να ζήσει κανείς μια όμορφη ζωή πρέπει να βιώσει πόνο, θλίψη, χαρά, αγάπη, έρωτα. Χωρίς αυτά είναι ανολοκλήρωτος. Γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει ισορροπία μέσα του. Πώς μπορεί να υπάρχει χαρά χωρίς λύπη; Θάρρος δίχως φόβος;

Απίθανο.. Ωστόσο μένουμε στην ψευδαίσθηση πως όλα με τον καιρό θεραπεύονται. Μια σκέψη σωστή μεν, αλλά ελλιπής. Ο χρόνος από μόνος του ωριμάζει τον άνθρωπο, τη σκέψη του και τα συναισθήματα του. Δεν τα μειώνει όμως. Τα μετουσιώνει. Τίποτα όμως δεν είναι εφικτό χωρίς την καταλυτική δράση του ανθρώπου. Αν δεν μπει μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό αυτή η θέληση για αλλαγή, για αναζήτηση της ευτυχία.. Και η αλήθεια είναι πως και να ξαναβρεθεί αυτή, μπορεί να την ξαναχάσουμε. Όμως δεν πρέπει να μας σταματάει αυτό. Όσες φορές και να πέφτουμε, πρέπει να βρίσκουμε το θάρρος να ξανασηκωθούμε. Μέσω της προσωπικής μας θέλησης και ανάγκης ίσως για ευτυχία, αλλά και μέσω του φόβου μήπως τελικά δεν βρούμε ποτέ αυτό που ψάχνουμε. Η ευτυχία η πραγματική χάνεται τελικά όταν αποφασίσουμε εμείς να μην ξανασηκωθούμε. Όταν παραιτηθούμε πλέον.

Γιατί η ζωή δεν είναι ένας όμορφος ίσιος δρόμος. Και λακκούβες έχει, και ατυχήματα, ακόμα και φωτιές που σου προκαλούν βλάβες. Όμως είναι επιλογή του καθενός αν θα παλέψει να σβήσει τη φωτιά ή θα τρέξει να σωθεί από αυτήν. Ίσως και παλεύοντας να μην τα καταφέρει, αλλά θα έχει προσπαθήσει. Σε έναν κόσμο που η προσπάθεια φαίνεται ανούσια, τελικά αποδεικνύεται διαμάντι. Αν δεν προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας, ποτέ δε θα φτάσουμε στο τέλος του.

Έτσι πρέπει και όλοι μας να μην σταματήσουμε αιώνια σε μια κατάσταση ανάπαυσης. Η ζωή προχωράει. Η ψυχή μας αποτελείται από όλα τα συναισθήματα που έχουμε βιώσει. Από το μίσος μας για κάποιον, μέχρι και τον ανεξέλεγκτο και πανίσχυρο έρωτα. Αυτό είμαστε. Ένα σύνολο εμπειριών και πεποιθήσεων μας. Ένα μεγαλείο... Και όποιος αμφιβάλλει για αυτήν την καλλονή που φέρει μέσα του, κακό μόνο στον εαυτό του κάνει.

Η ζωή αποτελείται από διάφορες φάσεις, και δεν είναι όλες ούτε μόνο ευχάριστες ούτε μόνο δυσάρεστες. Δεν μπορείς να κατανοήσεις αυτό το μεγαλείο αν δεν δεις όλες τις πτυχές του.

Κάθε μας ανάμνηση είναι μοναδική σαν ένα κύμα στον ωκεανό της ψυχής μας...

Υ.Γ. Συμβουλή: Διαβάστε το με αυτή τη μουσική