Μερικές φορές η μουσική ξεδιπλώνει ένα κρυφό ταλέντο της. Ίσως όχι τόσο σπάνιο, αλλά κρυφό... Πολλές φορές συνδέουμε ανθρώπους, καταστάσεις, συναισθήματα με τραγούδια. Αυτό συμβαίνει ή λόγω συνήθειας μας να ακούμε ένα συγκεκριμένο τραγούδι σε κάποιες καταστάσεις, ή νομίζοντας πως εκφράζει μια περίπτωση ή έναν άνθρωπο. Πώς θα μπορούσε λοιπόν αυτό το αριστούργημα να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση.
Ένα βαρύ τραγούδι με αρκετό συναίσθημα μέσα που σε κάνει να πλέεις σε διαφορετικά πελάγη. Σε πελάγη μελαγχολίας, λύπης, απογοήτευσης ,πόνου ,θλίψης. Σε μια κατάσταση όπου η έλλειψη αγάπη είναι εμφανής.Σε μια ανάγκη τελικά. Στην ανάγκη μας να ικανοποιήσουμε τα εύθραυστά μας όνειρα για κάτι το δυνατό. Για αυτόν τον κινητήριο μοχλό που λέγεται αγάπη.Ένας μοχλός που μας εξαναγκάζει στο να γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Αγνώριστοι, για το άτομο που αγαπάμε και μόνο. Άλλοι το λένε υποχώρηση, άλλα χάσιμο της προσωπικότητας μας. Ίσως και οι δυο απόψεις να είναι σωστές και λανθασμένες ταυτόχρονα. Διότι ναι μεν συμβιβαζόμαστε,ωστόσο δεν χάνουμε την προσωπικότητά μας, αφού αυτή η ίδια είναι που επιλέγει την αλλαγή και καθορίζει το εύρος της.
Αυτή η δύναμη είναι που μας επαναφέρει πίσω κάθε φορά που προσπαθούμε να φύγουμε, υπενθυμίζοντάς μας ό,τι ζήσαμε και νοιώσαμε. Ό,τι ποθήσαμε και αποκτήσαμε. Ό,τι χάσαμε και θρηνήσαμε. Ό,τι τελικά έγινε μέρος μας. Είτε αυτό είναι ένα βελούδινο όνειρο γεμάτο αγνότητα, αγαθότητα, και αγάπη, είτε ένα σπασμένο ,ρημαγμένο όνειρο γεμάτο θλίψη, δάκρυα και πόνο. Διότι όπως έχω ήδη προαναφέρει ο χαρακτήρας μας είναι η συνισταμένη των εμπειριών και των συναισθημάτων που βιώνουμε κάθε λεπτό.
Έτσι λοιπόν και στο τέλος τα όνειρα μας γίνονται ένα μέρος μας και αναλόγως με το αν πραγματοποιούνται είτε όχι μένουν ως μια ανάμνηση είτε ως ένας πόθος... Ας κρατάμε όμως και ένα μέτρο στην αξία που δίνουμε στα όνειρα μας γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό:
Reality is such a beautiful thing that even dreams want to steal it...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου