Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18

The day that never comes

Να προσέχεις.
Μ'αυτές τις τελευταίες γλυκές λέξεις σε αποχαιρετώ.
Όσα δάκρυα κι αν έχω χύσει, του αποχωρισμού το πιο ζεστό είναι αυτό.
Ζεστο γιατί βαθιά κρατεί, τη φλόγα της αγάπης μου.
Φλόγα, που σαν λάβα καταστρέφει τα πάντα,αφήνοντας πίσω εύφορη γη.
Μόνο έτσι μπορώ να ξαναζήσω.

Μου'χες πει μια νύχτα ότι φοβόσουν τους ανθρώπους.
Φοβόσουν, έλεγες, να τους αφήσεις να δουν τον εαυτό σου.
Σε κράτησα σφυχτά.
Το δέρμα σου, πιο κρύο από ποτέ.
Η ανάσα σου, με πάγωνε, τρυπώντας μέσα από τα ρούχα μου.

Νυχτοπούλι να θρηνεί δεν ξανάκουσα από 'κείνο το βράδυ.

Σ'αφήνω από φόβο μη χαθώ στον εαυτό μου.
(Φεύγω πριν μισήσω που πληγώνομαι από'σένα)
Καίγομαι πριν μου βάλουν φωτιά τα μάτια σου
(Χάνομαι, για να μη χάσω το δρόμο της ψυχής μου)
Χάνω το δρόμο, που έφτιαξα για σένα.

1 σχόλιο: