Πέμπτη, Οκτωβρίου 28

The mystery solved

Μυστήριο δεν είναι να βγαίνεις από τον εαυτό σου. Ούτε να είσαι ο εαυτός σου. Το μεγαλύτερο μυστήριο είναι να μπορείς να ελέγχεις τον εαυτό σου. Να είσαι κύριός σου και να μπορείς να ελέγχεις πλήρως τις πράξεις σου. Να έχεις πληρεξούσιο πάνω σου.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων. Ότι είναι ανίκανοι να ελέγξουν πλήρως τα δυνατά τους συναισθήματα. Να μπορέσουν να πουν όχι στην καρδιά τους. Αυτό είναι επίσης και αυτό που μας κάνει διπρόσωπους. Η άρνηση των συναισθημάτων μέσω της λογικής ενάντια στη δύναμη της καρδιάς δημιουργούν μια έκρηξη πόνου στο άτομο που μπορεί να το συντρίψει ψυχολογικά μέχρι και να του προκαλέσει κατάθλιψη. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να απαρνηθείς τα συναισθήματα σου. Μένουν μέσα σου σαν απωθημένο, γεμίζουν το ποτήρι της ψυχής. Και το ποτήρι γεμίζει,γεμίζει,γεμίζει. Κι όταν ξεχειλίσει θα πονέσει. Θα υποφέρεις, θα πονάς μέσα σου πολύ. Σαν να σε διαπερνούν φλεγόμενα μαχαίρια. Θα νοιώθεις το στέρνο σου άδειο. Θα νοιώθεις ημιτελής και θα είσαι αδύναμος και ανίκανος να κάνεις οτιδήποτε.

Μέχρι να αδειάσει όλο το νερό. Μετά θα είσαι ελεύθερος

The green colour of jealousy

Δε θα σχολιάσω καν τη σύμπτωση που δημιουργείται με αυτό το χρώμα. Όλοι μας κάποτε έχουμε πρασινίσει από ζήλια. Είτε από ένα απλό γεια ένα σταυρωτό φίλι που δίνει το αντικείμενο του πόθου μας, ή μια αγκαλιά.

Πολλοί θεωρούν πως η ζήλια είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στον άλλον. Θα διαφωνήσω κάθετα. Η υπερβολική δόση ζήλιας ίσως. Αλλά η ζήλια γενικά όχι. Αντιθέτως είναι ο πιο εμφανής τρόπος να φανεί ότι νοιώθουμε κάτι το ισχυρό για τον άλλο. Μερικές φορές τα λόγια είναι ψεύτικα, τα λουλούδια μαραίνονται, οι καρδούλες σβήνουν. Εκείνες τις στιγμές τα μόνα που παραμένουν ζωντανά είναι η αγνότητα και η αγάπη απέναντι στον άλλον, με μια αγκαλιά, ένα φιλί ακόμα και με ζήλεια.

Γιατί το να ζηλεύεις συνεπάγεται με το να θέλεις να πάρεις τη θέση του άτομου που είναι μαζί με το άτομο που αγαπάς. Να μπορέσεις να νοιώσεις τη χαρά στο πρόσωπο του, να γευτείς για άλλη μια φορά τα μάγουλά του, να ζεσταθείς στην αγκαλιά του.

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι όπου υπάρχει πάθος υπάρχει και ζήλια, ακριβώς όπως δεν υπάρχει βροχή χωρίς σύννεφα

Δευτέρα, Οκτωβρίου 25

Religion-the greatest story ever sold

Σίγουρα ο τίτλος θα θυμίζει σε αρκετούς την ταινία Zeitgeist... Είναι όντως μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που μας παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη για τη θρησκεία από αυτήν που έχουμε συνηθίσει..

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο των θρησκευτικών τα μάτια μου έπεσαν πάνω σε μερικές όμορφες και γοητευτικές προπαγάνδες που με βοήθησαν να σκίσω μερικές σελίδες του βιβλίου.

Λυπάμαι για όσους θιχτούν από αυτό το θέμα, αλλά αυτό το βιβλίο είναι η προπαγάνδα στην περίοδο ακμή της... Το να παρουσιάζεσαι ως πολυδιάστατος αναφέροντας μονοδιάστατες απόψεις είναι κάτι το απαράδεκτο. Πώς περιμένετε να δουν οι νέοι τις άλλες θρησκείες με τα μάτια του χριστιανισμού. Που Θεός να τον κάνει χριστιανισμό δηλαδή. Όταν προπαγανδίζεις την πίστη σου ξεχνάς τα μηνύματα αγάπη και αλληλεγγύης που σου έχει διδάξει ο μέγας Ιησούς, ο οποίος κατά τη γνώμη μου σαν άνθρωπος είναι υπόδειγμα, αφού ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές της ισότητας των 2 φύλων και που μετέδωσε μηνύματα αγάπης. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το έργο του στον ανθρωπιστικό φιλοσοφικό και κοινωνικό τομέα ήταν και είναι μεγάλο.

Όμως οι σημερινοί κληρικοί δεν φτάνουν ούτε στα παπούτσια της διδασκαλίας του. Πώς τολμάτε κύριοι να παρουσιάζεστε ως άνθρωπο του θεού και της αγάπης όταν προπαγανδίζετε και υποβαθμίζετε τους αλλόθρησκους! Υποτίθεται ότι σε ένα σχολικό βιβλίο πρέπει να διατηρείτε ουδέτερη στάση! Να παρουσιαστούν σωστά οι άλλες θρησκείες! Να αποκτήσει ο μαθητής μια πλήρη εικόνα της σημερινής κατάστασης!

Είναι τυχαίο που όλο και αυξάνονται οι απαλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών; Ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων είναι αισχρός και απαράδεκτος! Η πλύση εγκεφάλου που γίνεται πάνω στην εικόνα του Θεού είναι αδιανόητος! Γιατί νομίζετε ότι οι νέοι εμφανίζουν όλο και πιο πολλές τάσεις αθεισμού; Γιατί είναι στη μόδα; ίσως είναι κι αυτό, όμως το κύριο αίτιο είναι αγαπητοί μου ότι μένετε πίσω. Αρνείστε να δεχτείτε την πρόοδο της κοινωνίας και του ανθρώπου προσπαθώντας να τον κρατήσετε σε μερικές έμμονες ιδέες κάνοντάς τον στενόμυαλο και να θεωρεί ως σωστή πρόταση το πίστευε και μην ερεύνα.

Όμως εγώ και άλλοι πολλοί ερευνήσαμε αγαπητοί. Και δε σας βλέπουμε έτσι όπως θέλετε να σας βλέπουν οι άλλοι. Βλέπουμε πίσω από την μάσκα της αγάπης που πουλάτε, πίσω από την αγάπη στον πλησίον και βλέπουμε μια τεράστια επιχείρηση με σκοπό τον έλεγχο του πλήθους..

Λυπάμαι που αναγκάζομαι να τα λέω,αλλά έτσι είναι σήμερα. Αν η συμπεριφορά της Εκκλησίας ήταν ορθότερη και προοδευτική, τότε θα φαινόταν όντως ένα μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης

Κυριακή, Οκτωβρίου 24

Ανοίγετε το περιτύληγμα!


Μην κάνετε κι εσείς το μοιραίο λάθος να διαλέξετε σοκολάτα λόγω του όμορφου περιτυλίγματος! Δείτε και λίγο τι κρύβει μέσα της! όλοι οι άνθρωποι έιμαστε σοκολάτες των άλλων. Άλλοι μας επιλέγουν όλο και πιο συχνά γιατί μας δοκίμασαν και τουσ αρέσαμε κι άλλοι μας απέριψαν λόγω άσχημου περιτυλίγματος!

Τι κάθεστε και σκάτε; Δε σας θέλουν; Αυτοί χάνουν. Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και προσφέρουν κάτι στον εαυτό μας και στο χαρακτήρα μας! Μας κάνουν ακόμα πιο μοναδικούς. Και αυτήν την αξία την ξεχνάνε πολλοί στη σημερινή εποχή. Θεωρείτε πως ένα άσχημο άτομο ή ένα άτομο που μοιάζει ξηνό δεν μπορεί να σας αλλάξει; Ότι θα φθείρει την τελείοτητα σας;

Ξυπνήστε! Κανείς δεν είναι τέλειος! Όλοι χρειαζόμαστε σοκολάτες για να γλυκάνουμ τη ζωή μας. Δεν προτιμούμε βέβαια όλοι τισ ίδιες! Αλλά καλό είναι μερικές φορές πριν απορρίψεις να μάθεις περισσότερα γι'αυτό! Ο θυσαυρός του καθενός είναι κρυμμένος βαθιά μέσα στις σπηλιές των καρδίων των ανθρώπων. Πρέπει να σκάψεις πολύ για να τον βρεις.

Υ.Γ. Χαίρομαι να γνωρίζω άτομα για τα οποία είμαι πρόθυμος να σκάψω για να βρω το θυσαυρό που κρύβουν μέσα τους

Σάββατο, Οκτωβρίου 23

Sunshine is everywhere!

Τελικά η έμπνευση υπάρχει παντού! Είτε είναι ένα σύννεφο είτε μια λέξη μια εικόνα. Σου κάνει το κλικ και αρχίζεισ να γράφεις. Αυτό ακριβώς χρειαζόμουν κι εγώ. Θα ήθελα να μιλήσω για ένα αρκετά σημαντικό θέμα. Απογοήτευση! Σκοτεινιάζει την ψυχή μας μας θλίβει.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρεσ για το πόσο απογοητευμένοι είμαστε από μερικές καταστάσεις το πόσο άδικη είναι η ζωη μερικές φορές ή το πόσο θα θέλαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο να αλλάξουμε μερικά πράγματα. Η απογοήτευση είναι κυρίως δική μας. Η ανικανότητα μας σε μερικά θέματα που μας αφορούν μας πικραίνει πραγματικά. Και όχι μόνο η ανικανότητα μας αλλά η γενική μασ αποτυχία μπορεί να μας πληγώσει αρκετά.

Παρ'όλα αυτά δεν βλέπω κάποιον εμφανή λόγο για να βάλουμε τόσο μιζέρια στη ζωή μας. OK δε λέω καμιά φορά λίγο μαύρο στη ζωή καλό κάνει. όμως τι γίνεται όταν οι άλλοι νοιώθουν μεγαλύτερο πόνο για κάτι απ'ότι εσύ; όταν εσυ τα βλέπεις όλα θετικά και οι άλλοι αρνητικά; Όταν νοιώθεις καλά και είναι λες και προσπαθούν να σε πείσουν όλοι ότι τα πράγματα είναι άσχημα; Όταν ο φίλος απο στήριγμα γίνεται το αλάτι στην πληγή;