Μεταξύ 4 εγχόρδων

Και ακούγοντας μια γλυκιά μελωδία. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια σκέψη,που με πολύ συνειρμό έγινε ιδέα. Κοσμοθεωρία δεν τη λέμε. Υπαρξιακό ίσως. Όπως και να λέγεται πάντως υπάρχει.
Η σκέψη αυτή είναι απλή. Που βρίσκεται η πηγή της δύναμης του ανθρώπου;
Πολλοί ίσως σκεφτούν στον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως και αυτό να είναι σωστό. Όμως δεν είναι επαρκές αυτό. Ο άνθρωπος ως μέλος του κοινωνικού συνόλου επηρεάζεται από τους γύρω του. Ω ναι, και τώρα έρχεται το πολυπόθητο σημείο. Πόσο μπορούν να μας επηρεάσουν οι γύρω μας; Ως λάτρης των θετικών επιστημών θα έλεγα πως Επιρροή Ε στο [0, +∞) ( ότι δηλαδή κυμαίνεται από το 0 εως δεν ξέρω κι εγώ που). Και προσοχή δεν αναφέρομαι μόνο στην κοινή γνώμη. Αλλά και στη μεμονωμένη γνώμη ατόμων. Αποτελεί δεδομένο πως μέσα μας άλλα άτομα μετράνε περισσότερο από άλλα και η κρίση τους είναι πιο σεβαστή σε εμάς. Αυτά τα άτομα μπορούν πραγματικά να σε πάνε από την κόλαση στον παράδεισο και αντιστρόφως(f αντιστρέψιμη). Είναι οι στιγμές όπου άτομα σε στέλνουν στον 7ο ουρανό ή στο 7ο υπόγειο. Υπάρχει ποικιλία..
Ο άνθρωπος όμως παίρνει η χάνει δύναμη από αυτά τα άτομα, τα οποία με την στήριξή τους του δίνουν ενέργεια (ΔΗ >0) να αγωνιστεί και να παλέψει για τα θέλω του και να πιστεύω του. Άλλες στιγμές βέβαια αυτά τα ίδια άτομα του ρουφάνε όλη την ενέργεια που έχει μέσα του αφήνοντάς τον ανίσχυρο( ΔΗ<0 ).
(Αν δεν καταλαβαίνετε τα σύμβολα εντός των παρενθέσεων μην ανησυχείτε, είναι μερικές παράπλευρες απώλειες της χρονιάς)
Ο άνθρωπος λοιπόν είναι αρκετά ευάλωτος στο κοινωνικό του σύνολο. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε πάντα κάτι. Οφείλουμε να είμαστε γνώστες του εαυτού μας ώστε να γνωρίζουμε και τα όρια της καταστροφής μας. Η κατάθλιψη δεν είναι ποτέ η λύση. Ούτε και η αδιαφορία φυσικά.
Η αλήθεια είναι πως τα άτομα που μας πληγώνουν είναι ίσως τα άτομα που θέλουμε να μη μας πληγώσουν. Τα άτομα που ποθούμε ή αγαπάμε πιο πολύ. Αν όμως το θέλουμε αυτό περισσότερο από το να πληγωθούν αυτά, τότε πλέον δεν πρόκειται για αγάπη προς τον άλλο, αλλά για εγωισμό. Όταν το εγώ ξεπερνά το εσύ έχουμε εγωισμό. Όταν το εσύ ξεπερνά το εγώ έχουμε αδιαφορία του εαυτού μας. Όταν όμως το ΕΜΕΙΣ ξεπερνά και τα δύο έχουμε αγάπη. Και η αγάπη είναι το ισχυρότερο συναίσθημα. Πλέον πιστεύω είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο, για τους φίλους, αλλά και ο έρωτας είναι πλέον από τα μόνα αγνά συναισθήματα που βοηθούν αυτόν τον κόσμο. Και εκεί βρίσκεται τελικά η δύναμη του ανθρώπου. Στην αγάπη. Είτε αυτή είναι για τον συνάνθρωπο όπου τότε αγωνίζεται, είτε είναι για το φίλο που τότε συμπαραστέκεται και συμπονά, είτε είναι για άτομο που ποθεί, που τότε γίνεται πόνος. Η δύναμη όμως της αλλαγής, της ελπίδας δε χάνεται παρά μόνο όταν ο ίδιος την απαρνηθεί
Γι' αυτό πρέπει να τα προσέχουμε και να μην ξεχνάμε ποτέ την αξία τους, θέτοντας τον εγωισμό μας πάνω από αυτά. Όταν αγαπάς το φεγγάρι έχει νόημα, ο χρόνος δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή διότι πολύ απλά δεν περνάει. Όταν αγαπάς η στιγμή σου μοιάζει με αιωνιότητα. Όταν αγαπάς έχεις αγγίξει την αιωνιότητα.