Unique

I'm not from another planet.. Neither have I been bit by a genetically modified spider, or been the result of a false experiment. And no i do not have special powers. Neither so different am i. I'm not also that important for everyone. I do not differ so much from a common person. I'm also a facebook kid and a guy who likes to be with his friends. I love, i hate,i bleed,i cry, i desire, i live.

Yeah it's true I'm really common and usual. I don't even stand a shadow of those heroes we see everywhere and we all admire. But you know what? I have something no one else has. A have a world of mine. In me. And i am the master there. I'm free, no bonds. All my beloved people are with me. Nobody gets hurt. Happiness is the only rule. You may be able to harm me from the outside,but you can't touch my inner world.This is my uniqueness

17 Νοεμβρίου 1973

Ξημερώματα 17 Νοέμβρη. Το τανξ εισβάλλει στο Πολυτεχνείο καταπλακώνοντας όσους φοιτητές ήταν πίσω από την πύλη. Σημαδεύοντας αυτή τη μέρα στην ιστορία της Ελλάδας. Η γενιά του Πολυτεχνείου. Η γενιά που με τον αγώνα της απελευθέρωσε την Ελλάδα. Τι ειρωνεία η ίδια γενιά που την έσωσε να είναι αυτήν που την καταδικάζει.

Γιατί μπορεί να ήταν πολλοί μέσα στο Πολυτεχνείο και στις διαδηλώσεις. Πόσοι όμως από αυτούς κράτησαν την ιδεολογία αυτή. Δίοτι ήρωες υπήρξαν πολλοί. Λίγοι αξίζουν αυτόν τον τίτλο όμως!

The real nature

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό από που μπορεί να προέρθει μια έμπνευση. Από το πουθενά, με μια απλή αλλαγή θέματος. Να περάσεις από την αλλαγή ενός κουρέματος στην ισότητα των δυο φύλων. Η μαγεία της ποικιλίας είναι αυτή που μας κάνει να θέλουμε να μιλάμε με τους άλλους. Διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα εμφανιστεί στη συζήτηση από τη μια στιγμή στην άλλη.

Εδώ και έναν αιώνα λοιπόν έχει δημιουργηθεί ένα πολύ ισχυρό κίνημα, το κίνημα του φεμινισμού, το οποίο προσπαθούσε και προσπαθεί να ισοσταθμήσει τις πιθανότητες επιτυχίας αλλά και να επιφέρει την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αν και αυτό το κίνημα είναι σχετικά πρόσφατο οι ρίζες του πηγάζουν από την αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοφάνης είναι ο πρώτος ο οποίος μιλά για ισότητα μέσω της κωμωδίας του "Λυσιστράτη".

Δίνοντας λοιπόν δύναμη και πείθοντας τες ότι αξίζουν τα ίδια προνόμια με τους άντρες, ο φεμινισμός απέκτησε πολλές υποστηρίκτριες, αλλά και υποστηρικτές οι οποίοι θεωρούν σωστή την ισότητα των δυο φύλων. Μετά από τόσους αγώνες η γυναίκα σήμερα στα περισσότερα κράτη του κόσμου έχει ίσα δικαιώματα με τους άντρες, εκτός από μερικά θεοκρατικά κράτη, στα οποία ανήκει και η Ελλάδα, αφού δεν επιτρέπει σε γυναίκες να πατήσουν στο Άγιο Όρος που θεωρείται ελληνική γη!

Ο φεμινισμός συνεχίζει να υπάρχει σήμερα προσπαθώντας να καταφέρει την απόλυτη ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών σε όλους τους τομείς και ειδικά στο χώρο εργασίας.Παρόλ'αυτά τη σήμερον ημέρα το κίνημα αυτό τείνει να εξελίζεται σε γυναικείο σοβινισμό. Οι γυναίκες αρχίζουν και παίρνουν το πάνω χέρι. Δεν το λέω με αρνητική έννοια! Αντιθέτως είναι πολύ καλό.Όμως τα γεγονότα στην κοινωνία δείχνουν μια ανατροπή, μια αντεπίθεση των γυναικών για τα "τόσα χρόνια σκλαβιάς".

Αγαπητές είναι αλήθεια πως ο αντρικός πληθυσμός έχει φερθεί πολλές φορές απάνθρωπα στις γυναίκες με ξυλοδαρμούς βιασμούς και άλλα πολλά. Όμως η αγάπη του προς το γυναικείο φύλο είναι αυτή που δημιούργησε τον ρομαντισμό και πολλά λογοτεχνικά έργα που μέχρι σήμερα συγκινούν. Μόνο το παράδειγμα του William Shakespeare θα πρέπει να είναι αρκετό!Η αντεπίθεση όμως δεν είναι η λύση. Γιατί τελικά θα καταλήξετε να γίνετε ο ίδιος ο εχθρός που τόσο καιρό προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε.

Γιατί όχι μια συνύπαρξη; Δώστε μια ευκαιρία στην αγάπη.Το καλύτερο παράδειγμα. Εκεί όπου οι δυο είναι πρόθυμοι να μείνουν μαζί. Να περπατάνε δίπλα δίπλα. Αυτό είναι ισότητα. Η ισότητα βρίσκεται μέσα σας. Ανεξαρτήτως φύλου είμαστε όλοι ίσοι αγαπητοί. Δεν υπάρχει ανώτερος σε μια κοινωνία αγάπης. Όλοι είμαστε ένα

R.I.P.

Όλοι μας κάποτε χάνουμε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Ίσως να μην είναι αναγκαστικά άνθρωπος. Μπορεί να είναι και ένα ζώο ακόμα και ένα φυτό.Μετά από αυτό το συμβάν μια έκρηξη συναισθημάτων γίνεται μέσα στο μυαλό μας με πληθώρα σκέψεων να μας γεμίζουν.

Είναι η αλήθεια πως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι δύσκολη για εμάς. Ο υλικός θάνατος όμως δεν είναι πάντα το τέλος. Δεν εννοώ τη μετά θάνατο ζωή φυσικά.

Υποστηρίζω την ιδέα πως οι άνθρωποι ζουν μέσα μας. Πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε και όχι όταν χάνεται το σώμα τους. Σοφός ο Περγαντής(Διαβάστε τον απόκοπο)

Πολλοί άνθρωποι επίσης φοβούνται την ιδέα του θανάτου. Όλοι μας όμως αγαπητοί έχουμε την ίδια αναπόφευκτοι μοίρα. Από το τίποτα ξεκινήσαμε στο τίποτα θα φτάσουμε διότι η ζωή του ανθρώπου είναι ένας τροχός που γυρίζει και θα ξαναφτάσει στην αρχή.

Ακριβώς γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να φοβόμαστε το θάνατο. Χωρίς να θέλω να αναφερθώ σε θέματα μοίρας όλοι μας κάποτε πεθαίνουμε και ευτυχώς αυτό είναι αναπόφευκτο. Γιατί αν ζούσαμε για πάντα δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε την αξία της ζωής και τη σημασία της παραμικρής στιγμής...

P.S When you can live forever what do you live for? Thanks for the quote Essential!

Summer 78

Wonderful song by a most talented artist. Many of you have seen the film"Goodbye Lenin". Very interesting description of a real life situation. The hatred between people of the same country.Throughout history civil war has only destroyed countries. Rivers of blood flowing. People dying by their brother's hands. Mothers crying. Orphan children. Of course it's the same with any war.The only difference is that civil war destroys nations,smashing any idea of brotherhood or union as with the same language or ideas. There is no worse thing than a civil war is is tores apart every little part of the country itself. And Germany really suffered from this. Many families were broken, lovers were separated and of course people died. Hopefully today she advances as one piece and the Wall has fallen,setting an end to this tragedy. Only thing remaining is broken pieces, remembering everyone of this situation so anything like this happens again.

History is a very powerful weapon. As Thucydides has said History is repeated. So we should all learn from the mistakes of the past, so that we do not make them today. And for this we can hope for a better tomorrow. For a better world in which we live.

P.S Try reading it while listening to Yann Tiersne's Summer 78

Scissorhand

"Hold me"

"I can't"

Μερικές ταινίες μας εμπνέουν πιο πολύ απ'ότι άλλες. Ο Ψαλιδοχέρης είναι μια ταινία που όποιος δεν την έχει δει θα έπρεπε να τρέξει να τη δει. Το πως ένα θαύμα διαλύεται από τον ίδιο τον κόσμο. Το πως ένας άνθρωπος που ήταν πιο ξεχωριστός απ'όλους ήθελε να γίνει ένας συνηθισμένος. Πως ένας άνθρωπος θα έκανε τα πάντα για το άτομο που αγαπάει.

Παρόλ' αυτά υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει να ζήσει τη ζωή του έτσι όπως τη θέλει. Και αυτό είναι το ίδιο το χάρισμα του. Μερικές φορές είναι το ίδιο το φως μας που μας καταστρέφει και όχι το σκοτάδι μας. Μερικές φορές είμαστε ανίκανοι να δείξουμε την αγάπη μας στους άλλους. Μερικές φορές προσπαθώντας να τους κάνεις να νοιώσουν ευτυχισμένους και να είσαι σίγουρος ότι είναι ασφαλείς, γίνεσαι εσύ ο ίδιος ο πόνος του άλλου. Έτσι όπως κι ο Edward όλοι μας έχουμε μέσα μας έναν Ψαλιδοχέρη,ου προσπαθώντας να κάνει υπέροχα σχέδια με γρασίδι και πάγο τελικά κάνει πληγές στα άτομα που αγαπά άθελα του. Δεν παύει όμως ποτέ να κάνει ότι μπορεί γι αυτά