Οι δυο όψεις του χρόνου

Είναι σχεδόν αστείο το πως αλλάζουν τα πράγματα γύρω μας.

 Ίσως να μην το συνειδητοποιούμε άμεσα.Όμως έτσι έχει. Αλλάζουν οι γύρω, αλλάζουμε κι εμείς.
Προς το καλύτερο; Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς. Μόνο ο χρόνος. Περίεργα συναισθήματα δημιουργούνται συχνά. Το αίσθημα αμηχανίας πάντως κυριαρχεί όταν γυρνάς και βλέπεις πόσα έχεις περάσει. Και εξ'αυτών, πόσα έχουν χαραχτεί μέσα σου. Αυτά που θυμόμαστε πιο πολύ απ' οτιδήποτε είναι οι μεγάλες χαρές και οι μεγάλες πληγές.

 Εσύ τι ακριβώς είσαι από τα δύο;

Περνάει ο καιρός, και ο κόσμος γύρω μας προχωρά. Μαύρες μέρες αυτές, όμως στο βάθος η ελπίδα φωτίζει. Τη βλέπω να περιμένει να την αρπάξουμε. Να πιστέψουμε σ'αυτήν και να λυτρωθούμε. Ελπίδα. Το μόνο που παραμένει ακλόνητο και άφθαρτο με το χρόνο. Που δε μας εγκαταλείπει ποτέ, παρά μόνο όταν σταματήσουμε να πιστεύουμε σε αυτήν. Στο χέρι μας είναι..


 Περνάνε οι μέρες, και όλα γύρω μας αλλάζουν. Κι εμείς οφείλουμε να προσαρμοστούμε στις εποχές. Διότι στο τέλος, επιβιώνουν οι καλύτερα προσαρμοσμένοι. Βέβαια, μερικά πράγματα δύσκολα τα αποδέχεσαι, όμως αυτό είναι άλλη ιστορία. Και ο καθένας έχει μια μεγάλη τέτοια.

Για τώρα, αντίο και εις το επανειδείν



Υ.Γ. Η Αθήνα έχει κατηγορηθεί για πολλά προβλήματα, εκ των οποίων πολλά δικαιολογημένα. Όμως δεν μπορεί να κατηγορείται για περιοχή δίχως θέα. Απόδειξη; Ανεβείτε ένα βράδυ στον Άρειο Πάγο και θα καταλάβετε.