Μπορούμε;

Οι κοινωνικές μεταβολές των τελευταίων ετών προσέφεραν ανάμεικτα συναισθήματα κατά τη διάρκεια μιας γενικής ανασκόπησης. Η οικονομική κατάσταση έχει φτάσει στο ναδίρ, καθώς ταυτόχρονα εκτοξεύονται η εγκληματικότητα και η ανεργία.
Όλες οι κοινωνικές τάξεις, ανεξαρτήτου ηλικίας έχουν κλονιστεί από αυτές τις μαζικές κοινωνικές μεταβολές αυτών των ετών. Η τάξη των νεόπλουτων σχεδόν εξαφανίστηκε, καθώς και η αστική τάξη. Ωστόσο, οι οικονομικά ισχυροί χάρη στη συγκεντρωτική πολιτική συλλέγουν όλο και περισσότερη εξουσία στα σκαριά τους.
Η γενική ανασκόπηση ως προς την κοινωνική κατανομή είναι μια τάση προς τα "άκρα". Προς την απόλυτη φτώχεια ή την ευημερία. Μεταξύ τους, η μεσαία τάξη, η οποία πυρπολείται από παντού τείνοντας όμως , κατά κύριο λόγο, προς τα κάτω. Ο κοινωνικός ρατσισμός δυστυχώς είναι έτοιμος να επανέλθει στο προσκήνιο ισχυρότερος από ποτέ, συγκεντρώνοντας αρκετούς αγανακτισμένους υποστηρικτές.
Και να ήταν το μόνο πρόβλημα που θα βασάνιζε τον άνθρωπο στις αρχές του 21ου αιώνα.
Η βία θα τον κρατήσει απασχολημένο για αρκετό καιρό. Σε δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης ( οικονομικά, συνεπώς και ψυχολογικά ) έρχεται να δημιουργήσει μια κατάσταση χάους. Κάτω από ποικίλες μορφές. Απόγνωση, οργή, μίσος και ρατσισμός οι κινητήριες δυνάμεις.
Και δυστυχώς, μέσα σε όλα αυτά ο άνθρωπος έχει χάσει την ελπίδα. Γιατί υπό αυτή τη μορφή εμφανίζεται η απόγνωση. Η απελπισία και η εσωτερική κατάρρευση. Δυστυχώς ο νεοέλληνας παύει να ελπίζει. Χάνει τη ζωντάνιά του, χάνει το χαρακτήρα του. Καταλήγει απαθής. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι απαθής.
Ο Descartes είχε πει "Σκέφτομαι άρα υπάρχω". Βάσει αυτού, θα μπορούσαμε εύλογα να πούμε πως η απάθεια οδηγεί στην ανυπαρξία. Γιατί άνθρωπος απαθής, είναι αυτός που δε σκέφτεται, δεν ενεργεί δεν αντιδρά. Και αυτό είναι η χειρότερη τιμωρία του ανθρώπου.
Δεν είναι όμως η στιγμή να τα παρατήσουμε, ούτε να σταματήσουμε. Μπορεί η κατάσταση να οδηγεί σε μια εξαθλίωση του ανθρώπου, ωστόσο μπορεί να γίνει ευεργετική.
Μπορεί να μην επιβίωσαν όλοι οι δεσμοί που είχαμε με τους ανθρώπους, όμως άντεξαν οι ισχυρότεροι. Και σε αυτές τις στιγμές είναι που αναγνωρίζεις πραγματικά ποιοι άνθρωποι θα είναι πάντα δίπλα σου σε κάθε στιγμή. Και στα δύσκολα, και στα εύκολα.
Διότι αυτό είναι το νόημα της πραγματικής φιλίας. Φιλία δεν είναι απλά να περνάς καλά στις εύκολες στιγμές της ζωής σου. Δεν είναι μόνο αυτό το νόημα του πραγματικού φίλου. Ο πραγματικός φίλος είναι αυτός που ακόμα και μέσα στην σκοτεινή μέρα, μπορεί να σου προσφέρει μια ηλιαχτίδα ελπίδας. Και όλοι έχουμε ανάγκη τους φίλους.
Ο άνθρωπος σιγά σιγά, αρχίζει και αποκτά κριτική σκέψη. Συνειδητοποιεί την τραγικότητα της κατάστασης έστω και αργά( κάλλιο αργά βέβαια παρά ποτέ) και σηματοδοτεί ίσως την έναρξης μιας νέα εποχής. Μιας ελπιδοφόρας νέα εποχής. Βρίσκεται μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία για αλλαγή νοοτροπίας. Μπορεί να εξαλείψει τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητάς του όπως εγωισμός, διαφθορά κλπ και να γίνει ένα κοινωνικό ον με αλληλεγγύη, φιλότιμο ( διότι δυστυχώς σιγά σιγά και αυτό αρχίζει να σπανίζει) και πραγματική αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Διότι η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη που κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Ανεξαρτήτως με τη μορφή με την οποία εμφανίζεται. Η αγάπη είναι αυτή η οποία ωθεί τον άνθρωπο προς αρετές όπως η αλληλεγγύη, η φιλευσπλαχνία.
Την αγάπη προς τον ίδιο και την κοινωνία του έχει χάσει ο Έλληνας. Διότι κάνοντας κακό στην κοινωνία του κάνει κακό και στον εαυτό του και αντιστρόφως.
Τη δύναμη της αγάπης οφείλουμε να ξαναβρούμε όσοι τη χάσαμε ή να βρούμε όσοι δεν είχαμε ποτέ.
Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη. (Jimi Hendrix)