My Ghost

Μια νυχτερίδα ξεπετάγεται από το πουθενά,
ξαφνα ξαναχτυπά απότομα η καρδιά σου.
Μέσα στης νύχτας την αγκαλιά,παραμόνευες κι εσύ.

Κόρη της Αφαίας, τι σου έχω κάνει;
Γιατί πονώ για την απόλαυσή σου;
Ήταν ο χρόνος κάποτε γιατρός,
μα τώρα έγινε ασθένια.
Και καθώς περνά, πιο κοντά στο αντίο βρίσκομαι.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά, μέσα στις φυλλοσιές αν κρυβόσουν ποτέ.
Δεν ήθελες να σε δούνε, από φόβο, μη σε μιμηθούν,
και ένα απλό λουλούδι καταλήξεις. Μια κοινή τουλίπα.

Σ'αναζήτησαν τόσοι, κανείς όπως αυτός.
Δεν ήσουν κάποια. Ήσουν αυτή.
Και δεν μπορούσε ποτέ κανένας να του το στερήσει αυτό.
Ακόμα κι εσύ.
Κι όμως βρίσκεται εδώ, πενθεί αυτό που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Πενθεί το αντίο , που δεν τόλμησες να πεις.
Και μέσα στης νύχτας το μανδία κρύφτηκες.

Άφαντη σαν την Περσεφόνη το Χειμώνα.
Και στοιχειωμένο σπίτι έγινε το μυαλό.

Αντίο.

The Dream of Ecate

Στο βωμο των αστεριων,μητερα η Σεληνη, αυτης της πεμπτουσιας. Δειξε μου το δρομο, που στην καρδια σου οδηγει. Το μονοπατι της ψυχης σου φωτισε, με μια περσιδα μονο. Τιποτα παραπανω δε χρειαζομαι,παρα μια σπιθαμη. Το πεπλο σου απλωνεται, και το σκοταδι κυριαρχει. Ενα απαλο σαξοφωνο σπαει την ησυχια, μελοποιωντας τα αισθηματα μου.
Φανερωσου επιτελους. Θεα με τα 3 προσωπα,ηρθε η ωρα της εκλειψης, η τελικη. Δεν μπορεις να κρυφτεις πια. Δεν μπορεσες ποτε.
Αλιμονο,απο το φοβο του αποχωρισμου,μονο οι δειλοι κρυβονται. Μακαρι να ημασταν δειλοι και οι δυο.
Και ποσα δακρυα θα ειχαμε σωσει. Ποσα συγγνωμη δε θα χαμε πει. Ποσες φορες δε θα χανοσουν με τη χαραυγη, με μια μασκα στο προσωπο. Ποσες φορες δε θα σε ερωτευομουν. Ποσες φορες δε θα μασταν ζωντανοι.
Οι μασκες πεσαν ομως. Η νυχτα ειναι ο εχθρος των μυστικων και εμεις πλεον, εχουμε πολλα.

Στην αγκαλιά της Αφαίας

Όσο κι αν κουκουλώνεσαι μέσα στις αγκάλες του μανδύα σου,θα κρυώνεις. Γυμνόστηθος να περιμένεις τη ανάσα της Αίτνας,μια στύλη παγωμένη θα 'σαι.

Ο αέρας παγώνει τα πνευμόνια σου, κι ο βήχας ζεσταίνει τα χέρια σου. Μα δεν κρυώνεις από τον αέρα. Δε φοβάσαι το χιονιά. Τη λήθη των ματιών της τρέμεις. Οχι να μην τα ξαναδείς.

Να σε ξεχάσουν. Να είσαι ασήμαντος

Η πίστη στ' όνειρο, η τρέλα του ηττημένου. 

Η αποφασιστικότητα. Η τόλμη και στα δύσκολα. Με πολλές μάσκες βάφτισες τη μοναξιά σου. 

Φτάνει πια.

Όταν πέσουν οι μσκες,δικαστής η σελήνη και μάρτυρες τ άστρα, 

κάτω από τον σκοτεινό ουρανό, θα περιμένεις.

Δε θα κρυώνεις πια. Δε θα φοβάσαι πια. Δε θα αγαπάς πια.