Αν και νομίζω πως είναι πιο ωραία με αυτήν. Κάθε γραπτό με την κατάλληλη μουσική αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα. Γιατί να στερήσω λοιπόν εναν τόνο που μπορώ να προσφέρω; Θα ήταν εγωιστικό.
Πέρασαν μέρες, βδομάδες, μήνες και πού φτάσαμε; Εκεί που αρχίσαμε. Δυο άγνωστοι. Ίσως τελικά εκεί να καταλήγουν όλα.
Από την αρχή.
Ρόδα είναι και γυρίζει..
Θα στερήσω τη χαρά των οπτιμιστικών σχολίων περί νέας αρχής με κάθε πέρας καθώς δεν επιθυμώ ανάλογη εμβάθυνση σε αυτό το σημείο.
Είναι τρομακτικό, το έχω πει πολλάκις, το πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πάντα γύρω μας.
Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι μένουν.
Οι στιγμές περνούν ξανά και ξανά σαν εικόνες μπροστά από τα μάτια μας.
Όμως είναι εικόνες πλέον, και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι'αυτές παρά να τις κοιτάζουμε.
Alea Jacta est που είχε πει και ο Καίσαρας. Ο κύβος ερρίφθη.
Το θέμα δεν είναι πια το τι έχει γίνει. Αλλά το τι γίνεται τώρα. Και το να παγιδευτείς στο παρόν είναι καταστροφή. Διότι χωρίς αυτό δεν πας πουθενά. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να ξεφύγεις χωρίς αυτό.
Ο νους παίζει περίεργα παιχνίδια. Είναι επικίνδυνος σύμμαχος γιατί όταν γυρίσει εναντίον σου, την έχεις πατήσει.
Ίσως τελικά το μόνο που να χρειάζεται για να περάσει το πρόβλημα είνα μια ηλιαχτίδα ελπίδας.
Γιατί στο τέλος αυτό είναι το κίνητρο όλων. Η ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Και μόλις πάψουμε να πιστεύουμε σε αυτή, αλίμονο μας. Καταδικάζουμε εμάς και τους διαδόχους μας.
Γενιά που δεν αγωνίζεται είναι γενιά χωρίς μέλλον και ουσία πάνω στον πλανήτη.
Πώς να βρεθεί όμως το κουράγιο;
Κάθε μέρα λίγο πριν τη δύση του, ο ήλιος αφήνει μια τελευταία ηλιαχτίδα.Μια ηλιαχτίδα για να μας θυμίζει πως κάθε μέρα τελειώνει, όμως η νύχτα δε θα διαρκέσει για πάντα.
Θα ξανάρθει ο ήλιος..
Και τότε δεν μπορείς να κρυφτείς.
Καιρός να πάρεις τα ηνία.
Είσαι ελεύθερος
